بعد مشهد

خوب رسیدیم ب اینکه من تونستم تا دوسال ک طرحم تموم بشه خاستگارای مختلف همکارا و فامیلا و دوستانو حتی برادر خود فاطی حتی پسرخاله فاطی و خیلیا رد کنم من از همون بعد مشهد با کل فامیل فاطی و مسعود رفت و آمد داشتم فاطی چون بواسطه اخلاقای بدش ک همیشه احساس میکرد خیلی باکلاسه و خیلی براهمه کلاس میداشت چون شجره خونوادگی بالایی داشت با کسی دوست صمیمی نشده بود با اومدن من خودشم قبول کرد دختر خوبیم بواسطه اخل بعد مشهد...

از بین همه خاستگارا و فامیلا و اشناها و آشناهای فاطی و آشناهای مسعود و همه ی اونا رسیدیم ب محمد همکلاسیم ک ۵سال همه جا دنبالم بود چندنفر از فامیلشون و پدرمادرش چندین بار خاستگاری اومدن و من ب دلیل دوست داشتن مسعود رد میکردم من بغیر مسعود هیچکسیو دوس نداشتم البته این عشق منو مسعود کاملا دوطرفه بود ک همه میفهمیدن یکیمون افسرده باشیم حتما دلیلش طرف مقابلمونه حتی پدرو مادر خودمو فاطی و بچه هاش همه مید بعد مشهد...

اونقدری دلم گرفته ک واژه هارو گم کردم .....الان مامانم میگف چرا سستی اونقدی داغونم ک همه فهمیدن همیشه قضیه اینه ک من اورا دوست دارم و او دیگری را و دیگری مرا اگه خابم نبرد ادامه داستان زندگیمو مینویسم الان نمیتونم حتی تایپ کنم خیلی دلم گرفته دلم پره  + نوشته شده در  شنبه بیست و هشتم مرداد ۱۳۹۶ساعت 0:48  توسط الهه  |  بعد مشهد...